Lieve allemaal, sorry dat er een tijdje geen blog was, maar het is hier ontzettend druk geweest. Eigenlijk nog steeds een beetje, maar er begint een klein beetje verandering in te komen. De afgelopen twee weken waren voor mij nogal hectisch. Silje heeft een operatie gehad en kan daardoor niet goed lopen en moet zoveel mogelijk liggen/rusten. Daarnaast moet Kim gewoon werken, wat betekent dat ik nogal wat overuren maak. Gelukkig is dat de laatste paar dagen wat minder geworden, maar ik heb echt zoveel gewerkt dat het me zelfs even iets te veel werd af en toe. Ik heb regelmatig gedacht: ik trek dit niet meer, zoek het lekker uit.

Gelukkig kreeg ik na een paar hele lange dagen extra hulp van de ouders van Silje & Kim, en had ik af en toe een paar uurtjes voor mezelf. Helaas betekent dit wel dat ik in de afgelopen twee weken nog geen vrije dag heb meegemaakt, en dit zal de komende week ook nog wel zo blijven.. maar: zodra het weer beter gaat met Silje en zij het weer van mij over kan nemen, krijg ik twee dagen vrij ipv één dag, om de 'schade' weer een beetje in te halen. Gelukkig doen ze wel echt hun best om mij zo goed mogelijk te helpen, maar af en toe is het best even bikkelen.

Pluspunt: Nathaniel heeft er geen moeite meer mee als ik hem naar bed breng of uit bed haal. Hij gaat rustig liggen, nog even met de auto'tjes spelen, flesje melk mee, samen een boekje bekijken... zolang het over auto's gaat (traktor & bulldozer zijn favoriet!) is hij helemaal tevreden. Ook dierenboekjes vindt ie helemaal leuk, en mijn kleuter-Noors kan dat nog wel aan. Langzamerhand komen de eerste zinnetjes uit mijn mond en ik kan aardig communiceren met Nathaniel. Over tien dagen beginnen mijn Noorse lessen, dus dan wordt het alleen maar beter! Maar nu ik zoveel tijd met hem alleen heb doorgebracht, merk ik dat ik het toch aandurf om Noors tegen hem te praten. Gaat toch makkelijker en meer vanzelf als niemand meeluistert en je weet dat hij je er niet op afrekent als je iets fout zegt.. samen komen we er best uit! En hij vind het ook heel leuk om samen naar een speeltuin te gaan, een tijdje terug hebben we daar zelf twee uur samen doorgebracht! Samen van de glijbaan, samen in de brandweerauto en de brand blussen, samen in het huisje smoothies eten... helemaal leuk!

En Fiona vindt het ook helemaal gezellig bij mij, dus dat is fijn om mee te maken! Ze steekt af en toe zelfs haar armen naar me uit om opgetild te worden, en ze probeert aan alle benen in de omgeving omhoog te klimmen en te staan. Superlief! Helaas nog niet helemaal stabiel, dus ze valt nog wel vaak om. Paar bulten hier en daar, maar ze blijft het proberen. Over een maandje is het de bedoeling dat ze gaan wennen bij het kinderdagverblijf. Hopelijk vindt ze het leuk en went ze snel! Dan zal hier het schema ook heel anders worden, stukken rustiger en minder chaotisch. Hebben Silje en ik weer eens tijd voor een aflevering True Blood (en natuurlijk om de was te doen en alles op te ruimen, zonder dat je dat eigenlijk in tien minuten tijd moet doen).

Verder is iedereen nu een beetje ziekjes, superverkouden... Nathaniel oorontsteking en Fiona heeft ook een virusje... Alles komt uiteindelijk tegelijk, maar na regen komt zonneschijn! Ik blijf positief en gelukkig maken we ook leuke en gezellige momenten met elkaar mee (zoals spontaan even snel shoppen tussendoor, een mooie nieuwe uitkijkplek en een stuk bos ontdekken om te wandelen, zomaar een dagje zon of ergens een lekkere ijskoffie halen). Van de kleine dingen moet je het hebben, en ook een glimlach van de kinderen of Fiona die naar je zwaait als je "Ha det" (zeg: ha-dè - betekent 'doei') zegt, kan je weer helemaal blij maken.

Ik mis jullie allemaal, hele dikke knuffel vanuit Noorwegen! <3

--- Sorry, no English this time since I'm very busy! But you can enjoy my pictures! ---